هر كه شد محرم دل در حرم يار بماند وانكه اين كار ندانست در انكار بماند كدامين ما است كه گويد از اين ميليارد پيكره انسان جدا مانده ز ما ، در حرم يار بي همتاي خويش است؟ نكند يارب اين حقيقت بادم است سيل پيكر هاي آدم زادگان ، همه در جمعيت انكار باشند. در پس كدامين پرده گفتگو است بين مان كه اگر بربيافتد نه شما مانيد و نه اين همه من! كجايند آن سبكبالان ساحل هاي شيدا تا بياندازد نظر بر اين حائل چنين ،گرداب گمگشتگي ما. مرحبا باد،اي تو ابليس شيرين كار بد نام سر افكنده ز جور. اي جاهل همي گشتن به دنبال خدا در بوق و كرنا! و كه سبحان الله عما يصفون. نماز عشق بر ره پويان جانب دار، عشق باز، گورا نوششان باد ، آن قيام و سجده بر خاك نمودن ها مبارك بادشان ، ديدار وجه روي دلدار در قنوت ، خندان سعادت بادتان . افسوس بر اعجاز حلقه در ميان اين همه من هاي من هاي من هايمان .در عصر تيرگي برتابيده ز خاور ، سوگند خوردگان اين طريق ناب يارب ، مانده از خم صورت كلامها ، مانده ام در ظاهر مشرك دون. و چه شنيدستا كه فرود آمد به جان سيلاب رحمت ، من در پي خويشتن بي خويشتن عبوصم. و تلخ است در لواي حقيقت ، در كنار عقده هاي رنگاميز من ، دور مانده از حرمت محرم يار بي نام .مانده در انكار خويش و هر چه هست و هر چه نيست ،جز لبخند شوخ شيطون!.