چند روز پیش افتخار دیدار شاعر را داشتم، خانم نیرو منش - برگرفته از کتاب : سیر

این خرابات ،اگر خانه ادراک نبود بر در بسته آن ، اینهمه دل چاک نبود

هر که این باده نخوردست ،نجس کرده دهان که لب هیچ خمی ،چون خم ما پاک نبود

خاک این میکده ،بس پیر، جوان می دارد پیر ما ، ورنه چنین خرم و چالاک نبود

غم ،فنا گشت ز لطف و کرم ساقی ما کس نشد خارج از اینجا ،که طربناک نبود

دیده گریان نشود در حرم میخانه بعد دیدار دگر ، دیده نمناک نبود

غم ، نه در دایره « حلقه » او میماند در حریمش دل آشفته غمناک نبود

شعر زیبا و دگری از ایشان :

عزیز بی نیاز من ، همیشه ناز می کند به حرمت بزرگیش ، فلک ، نماز می کند

عزیز بی نیاز من ، به رخ نقاب می کشد ترنم شهود را ، اسیر راز می کند

عزیز بی نیاز من ، به جذبه ای نگفتنی مرا به اوج می برد ، مرا فراز می کند

عزیز بی نیاز من ، به قدرت و به رحمتش تمام کائنات را ، پر از نیاز می کند

عزیزبی نیازمن چه با صفاست لحظه ای که از فراق خود ، رهی به وصل باز می کند

زمین و هم زمانه را به رقص در همی کشد به نغمه ای شنیدنی که با ساز می کند